Maatschappelijk verantwoord ondernemen

In Qatar stierven bij de bouw van voetbalstadions voor het WK naar schatting 6500 arbeiders. In China zijn mensen onder dwang aan het werk. In Brazilië worden dagelijks voetbalvelden aan regenwoud gekapt. En in Oeganda bouwt een oliemaatschappij een pijplijn dwars door natuurgebied.

We zien het overal: grote Europese bedrijven die hun productie verplaatsen naar landen met aanzienlijk lagere sociale- en milieustandaarden. Te vaak zonder dat ze zelf verantwoordelijkheid dragen voor de negatieve gevolgen die ze ter plaatse veroorzaken.

Een Europese uitbuitingswet houdt bedrijven eindelijk verantwoordelijk.

“We roepen een halt toe aan bedrijven die verdienen aan de uitbuiting van mens en milieu.”

Lara Wolters

Uitbuitingswet

Afspraken voor maatschappelijk verantwoord ondernemen, bestaan wel, maar zijn vrijwillig en worden maar weinig nageleefd. Bedrijven hoeven zich alleen maar te houden aan lokale wetten. Die wetten kunnen gebrekkig zijn of worden niet gehandhaafd. En vaak wegen de belangen van het bedrijf zwaarder door dan die van de lokale gemeenschap.

Een uitbuitingswet voor maatschappelijk verantwoord ondernemen verplicht bedrijven zorg te dragen over hun hele productieketen. Europa zet zo een nieuwe standaard voor rechtsbescherming en verantwoord ondernemen. We roepen een halt toe aan bedrijven die verdienen aan de uitbuiting van mens en milieu.

Onze standpunten

• Bedrijven moeten verantwoordelijkheid nemen voor alle schakels in hun productieketen en moeten ook aansprakelijk zijn voor alle schakels. Mensenrechtenschendingen en schendingen van sociale en milieunormen kunnen voortvloeien uit eigen activiteiten van ondernemingen, maar ook uit die van de zakelijke relaties onder hun controle of in hun waardeketen.

• Slachtoffers moeten zich op wetgeving kunnen beroepen, waar ter wereld ze zich ook bevinden.

• Bedrijven moeten niet gaan afvinken van een lijstje, maar risico’s en effecten in een constant proces beoordelen. Zorgvuldigheidsstrategieën moeten ze constant monitoren en zo nodig aanpassen.

• Bedrijven moeten verplicht rapporteren over de impact van hun activiteiten op mens en milieu. Zo gaan we ‘greenwashing’ – duurzaam praten, maar niet duurzaam doen – tegen.

• Grote ondernemingen moeten we aanmoedigen om adviescomités op te richten die hun bestuursorganen kunnen adviseren op het gebied van passende zorgvuldigheid.

• Wetgeving moet rekening houden met kleine en middelgrote bedrijven. Diemoeten prioriteit te geven aan de risico’s die redelijkerwijs in hun macht liggen. Een totale uitzondering zou niet verstandig zijn. Niet alleen omdat ook kleine bedrijven risico’s kunnen hebben, maar ook omdat ze er zelf om vragen. Een uitzondering zou het bovendien moeilijker maken voor een klein bedrijf om te groeien, omdat ze dan ineens aan nieuwe verplichtingen moeten voldoen.

• Voor het niet naleven van zorgvuldigheid moeten bedrijven boetes krijgen.

• De regels moeten gelden voor Europese bedrijven, maar ook voor bedrijven uit derde landen die hier hun producten willen verkopen. Onze markt op? Dan volgens onze regels.